နင္မေစရင္ေတာင္
ငါက မေတြေ၀ပဲ
နင့္အပါးေနခ်င္ခဲ့သူ
ေနာင္သံသရာအဆက္ဆက္ေပါ့
နင္က .
.
ငါ့နတ္သားေလးၿဖစ္တယ္
ငါ့ဘုရင္ေလးၿဖစ္တယ္
ငါ့ “ လြမ္းေနခြင့္ ”
ေလးၿဖစ္တယ္
မခ်စ္ဖူးေသးသူတစ္ေယာက္အတြက္
အခ်စ္ဆိုတာဟာ......
ေနရာတကာ....ခမ္းနားဆန္းၾကယ္လို႔
ရင္ကို
ဆြဲကိုင္လႈပ္တယ္.....
ငါေရးစပ္ခဲ့တဲ့.....စာသားတိုင္းမွာ
ဘ၀နဲ႔အခ်စ္ကို
ထပ္တူအခ်ိဳးခ်လို႔...
မ၀ံ့မရဲပါပဲ
. . . .
“ ငါနင့္ကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္ ”
အဓိပၸါယ္မဲ့ခဲ့တဲ့
ေဆးစက္ခ်ရာ
အရုပ္ထင္ခဲ့တဲ့ဘ၀မွာ...
ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ဟာ....
ရုပ္ေသးရုပ္
တစ္ရုပ္တဲ့လား....
ငါ....ေငးေမာၾကည့္ေတာ့
ေကာင္းကင္ၿပာၿပာမွာ...
နင့္ပံုရိပ္ေတြနဲ႔
ငါ့အလြမ္းေတြ
သိပ္သည္းအံု႕မႈိုင္းလို႔ ...
“ ငါ...နင့္ကိုသိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္
”
သာမန္စကားတစ္ခြန္းေပမယ့္
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ယက္လုပ္ခဲ့တဲ့...
ခပ္အက္အက္
အလြမ္းေတြမွာ...
နင့္ရဲ႕ အသံ...နင့္ရဲ႕ဟန္..
အၿပန္ၿပန္
အလွန္လွန္နဲ႔...
ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့ရတဲ့
အိပ္ပ်က္ညေတြ...
မိုးေသာက္တဲ့ႏွင္းစက္တို႔...
စြတ္စိုလွဲ႔ပါ
....
ဒီေၿခာက္ေသြ႔ရင္ခြင္တစ္စံုမွာ...
သူအတြက္...
ၿဖဴစြတ္ႏူးညံ့တဲ့ခ်စ္ၿခင္းေတြ...
ကၽြန္မေရးစပ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြ...
သူ
့မရင္ခြင့္သို႔ .... ေဆာင္ၾကဥ္းလွဲ့ပါ
သူငယ္ခ်င္း မိုးယု၀တီ၏ ေရးသားခ်က္...